کجاست پسر فاطمه

مولا شرمنده ام که به من میگویند "انسان" با ریشه ی "نسیان" 

و نمیگویند "انسان" با ریشه ی "انس" ...

آخر تنها انس حقیقی که نسیان نمی آورد انس با شماست و من همیشه فراموش میکنم ....

مولا اما خدا را گواه میگیرم نه به خاطر خودم ،بلکه به خاطر مادرتان گاهی برای آمدنتان دعا نیز میکنم ...

  +هروقت خواستیم گناه کنیم ، یادمون باشه یه مادر منتظر اومدن پسرشه! ...

 

چقدر کم هستیم....

 چقدر برای "فدای تو شدن" کم هستم

مرا ببخش

که حتی لایق به فدای تو شدن هم نیستم...

اللهم عجل لولیک الفرج 

آقا جونم...کی میای،دردت به جونم

آقا جونم...

مهربونم...

کی میایی دردت به جونم

از خدا همیشه می خوام

تو بیایی تا من جوونم

آقاجونم

مهربونم

کی میایی دردت به جونم

نمی تونم

آقاجونم

بی تو من زنده بمونم

نمی تونم...

آیا آماده ظهوریم؟؟

آیا تا حالا به این فکر کرده اید...؟؟؟!!!

این رسم دوستی نبود....

افسوس که غیبتش را بهانه ی غربتش ساختیم وجسورانه او را غریب می خوانیم چراکه فراموش کردیم غربت او تنها یک دلیل داشته وآنهم فراموشی ماست.....

اما در پس این ساله همواره وهمیشه میدانستیم که پشت این ابر فراموشی 

کسی است...!!!